Jeep Story

Ang kwentong ito ay ang mga panahon na 2PM to 10PM pa ang skedyul ko sa trabaho… Nasa Starmall pa nun ang site ang kumpanya na pinagtatrabahuan ko. Nakakamiss din kahit pano lalo ang mga taong nakasalamuha mo nuon. Halos tatlong taon din pala kaming namalagi duon.. At isang taon mahigit na ang nakalipas ng maFORCE LEAVE kami. Hindi man namin expected na malilipat yung Project. Pero gayunpaman maraming oportunidad ang dumating,. Pero bago pa man humaba ang diskusyon na ito. Maiba na lang tayo ng kwento. Kwento sa mga bagay sa ating lipunan. At ito ang kwento ko…………………………….

Mahaba na naman ang pila sa sakayan.

Tanghaling tapat at naluluto na ako sa sa ilalim ng naglalagablab na araw. Ngunit tinitiis ko to. Kailangan ko itong gawin dahil mahuhuli ako sa trabaho kung sakaling maghihintay na naman ako ng panibagong masasakyan, kaya pumila ako. Nag-abang.. Hinintay kong mapuno ang sasakyan ng mga iba’t ibang uri ng mga pasahero. Wari’y puno na pero ika’ ng kundoktor ay dalawa pa.. E halos ang laman ng jeep e puro kalabaw ang size ng mga katawan. Ako lang ata ang nag-iisang patpatin dito. Hindi ako komportable kung tutuusin. Dalawang patpatin pede pa. Pero kung dalawang kalabaw ang lake. E panu na ako nyan, mukang magiging Sandwich ako nito. Sino ba naman ang magiging komportable ung higit pa sa talagang kakayanin ng jeep ang pinapasakay. Siksikan na naman na para ba umanong pila sa isang sikat na pelikula o sa isang mahabang pila ng NFA Rice. Buti napuno na. Kaso naipit ako sa gitna ng dalawang babae. Sa kaliwa, pikit na ang mata nakatulog na sa kakahintay. Kahit na anong tulak ko ay hindi sya magising gising. Dumadating din sa point na humahampas sa akin yung buhok nya. Sabihin ko sana sa kanya na “Ate, kakain ko lang kanina ng pansit..” Sana man lang ay umusog pa siya ng kahit konti lang. Hindi rin maayos ang upo ng katabi ko mula sa kanan. May kausap sya sa kanyang telepono. Hindi ko naman maintindihan. Hindi ko alam kong tagalog ba ito o salitang ilonggo o salita ng mga alien. Hindi ko din maintindihan talaga kung bakit kailangang nyang makipagsigawan na nasa kabilang linya. Wala naman akong intensyong sabihin sa kanya kung sinu ung kausap nya o intensyong malaman kong anu ung pinagtatalunan nila. At wala rin akong pakealam sa harap ko. Dalawang magkasintahan, Naglalampungan sila, kiss dito kiss doon wari’y parang walang kasabay sa jeep. Sa kabilang dulo, mayroong mag-ina, umiiyak na bata siguro e marahil na din sa init ng panahon dito sa pinas. Marami pang ibang pasahero ngunit pinansin ko lahat sila dahil sa araw-araw ko ba namang sumasakay sa jeep e tsaka para mas humaba yung kwento na to, 🙂 ano pa’t nagblog ako diba? kanya-kanya, iba-iba ang mga bawat galaw ng mga pasahero sa jeep. Pareho-parehong napipilitang ipabahagi ang kanilang sariling enpasyo para sa mga ekstrangherong walang pakialam at respeto sa personal na lugar, nilulunod ko na lang ang sarili ko sa aking patugtugan gamit ang cellphone kong N5233 noon. Basta umaasa akong matatapos agad ang paghihirap at paghihinagpis sa init ng panahon. Kaya sa dalas ng pagsakay ko sa jeep ito ay ang mga sumusunod na eksena ay ang mga nakakatuwa at medyo nakakainis na pangyayari sa loob ng isang Pinoy Jeepney.

• Yung ang haba ng pila na daig pa ang Wowowee at Pila ng NFA! (Tulad ng sinabi sa taas na bahagi)
• Yung waluhan lang yung jeep, pero sampuan ang pinagkakasya. (Gaya din sa taas na bahaging ng blog na ito)
• Yung otso pesos yung bayad mo pero half lang ng pwet mo yung nakaupo. (Diba dapat kwatro lang?!)
• Yung magbabayad ka pero dedma lang yung mga nasa harap mo, ang sarap ibato yung bayad kay Manong Driver!
• Yung kapag nasa likod ka ng driver nakaupo, instant taga-abot ka ng bayad!
• Yung wagas makatugtog ng Teach Me How to Dougie. Anaconda, Pusong Bato na paulit ulit!
• Yung playlist nila ay yung mga Jeje Raps.
• Yung may kakaibang amoy sa loob ng jeepney kapag gabi na at pauwi na ang mga tao mula sa nakakapagod na trabaho.
• Yung may biglang batang papasok at pupunasan yung mga sapatos at kahit ang mga tsinelas tapos manghihingi ng barya tas pag hindi nabigyan aapakan yung sapatos mong Van Wall na binili sa StarMall.
• Yung may papasok na bata ay may ilalagay sa hita mo na sobrang may nakasulat na “Kuya, ate, pangkain lang po”. tas pupunta sya sa bandang dulo ng Jeep at biglang kakanta ng Alien Songs.
• Yung nakikibasa ka ng text ng katabi mo. (ka-mus-ta ka…na)
• Yung kapag umulan, daig niyo pa yung siomai sa pagka-steamed sa loob ng jeep.
• Yung pinaghandaan mo yung pagsabi mo ng “Para Po!”
• Yung kapag gwapo at maganda yung sumakay, todo tingin ka. (Sabihin mong hindi, Sinungaling!)
• Yung kapag hindi maayos yung suot, snatcher o magnanakaw agad! (Judgmental?!)
• Yung kapag naghinala ka sa taong snatcher, hahawakan mo agad yung wallet at cellphone mo.
• Yung roller coaster yung takbo ng jeep. (Dinaig pa kamo yung The Fast and The Furious)
• Yung instant blower yung pagsakay sa jeep minsan pa nga nakakain ka na ng pansit este ng buhok ng katabi mo lalo pag babae.
• Yung unahan sa harapan ng jeep. (Ano yan Nitro Type?)
• Yung wagas makabukaka si Kuya. (Akala mo sya nagmamay-ari nung kinauupuan nya)
• Yung male-late ka na tapos si manong driver lahat ng kanto tinitigilan at di lang basta tigil, nagstay pa doon ng matagal.
• Yung kala mo nagpa-party party sa loob ng jeep sa lakas ng pagpapatugtog ng mga HipHop Horray.
• Yung ginawang Luneta yung Jeep at wagas ang pagpi-PDA.
• Yung pag-antok na antok ka na, hahawak ka sa hawakan ng jeep tapos makakabitaw ka. Tapos kapag bumagsak, tatahimik at magkukunwaring walang nangyari. (parang ganito ako..pero hindi naman madalas…apir!)
• Yung sasakay ka tapos biglang magpapaandar ng mabilis si manong driver. (gawin ko din kaya sa kanya yun)
• Yung pabababain ka habang umaandar pa yung jeep.
• Yung magbibigay ka ng pamasahe tapos pahirapan pa ang pagkuha ng sukli.

Yan lang iilan sa mga iba’t ibang ginagawa ng mga kapwa ko pasahero o si manong driver man, nakakatuwa man pero meron namang nakakaasar. Kayo ano-ano pa bang mga ekspiryens ang gusto nyong maibahagi dito? Meron pa ba? Kung meron man.. ibahagi nyo din po sa pamamagitan ng pagkumento sa ibaba.. Maraming Salamat. Tara sakay na tayo ng Jeep baka mahuli na naman ako sa Kumpanyang minamahal ko? Ewan. 🙂

Unan

Para kanino ba ang iyong pagsisikap? Para kanino ka umaasa? Para kanino ka nangangarap? Para kanino ka nabubuhay? Para sa kanila o para sa kanya? Imposibleng wala. Dahil kahit gaano kasakit, kahit gaano kahirap, mayroon pa din tayong dahilan para gumising tuwing umaga. Paano kung wala kang mapaglabasan ng mga hinanakit na iyong nararamdaman? Paano kung wala ka nang matakbuhan? Para sa akin, mga unan lang ang katapat nyan.

Kagabi habang inaayos ko ang aking higaan, napansin ko ang aking mga unan na nakakalat sa aking kama. Mahigit ilang linggo ko na rin palang hindi nalalabhan ang mga ito. Tiningnan ko itong mabuti sa pagkaka-ayos, dahan dahan ko itong hinawakan at nilapit sa aking ilong. Naririnig ko ang tunog ng aking lunok habang naghahanda na langhapin ito. Pinikit ko ang aking mga mata at inamoy ang nasabing mga unan.

Sobrang hirap, sa lahat ng puwedeng maramdaman ito ang pinakaayaw ko, kapag may namimiss ako. Mas namimiss ko pa sa softdrinks na kinaadikan ko noong bata pa ako. Uhaw ako sa mga tawa niyang nakakatanggal ng uhaw. Gutom ako sa mga ngiti niyang nakakabusog. Napamura ako ng malakas, kaya pala ang bilis ko makatulog kapag gamit ko iyon, dahil nakakamiss namang talaga. Kaya dali dali ko itong niyakap habang nilalanghap. Iba talaga ang pakiramdam kapag sobrang namimiss mo ang isang bagay. Kahit sino pa o kahit ano pa ito. Magulang, kaibigan, kaklase, anak, minamahal o kahit yung mga kuto mo nung bata ka pa. Kapag namiss mo na. wala na, wala ka ng kawala.

Bigla na lang titigil ung mundo mong napaka usy. Parang sobrang tagal umandar ng oras mong kay bilis. Gusto mo itulog pero hindi ka naman makatulog kaiisip. Mararamdaman mo ang malakas na tibok ng iyong puso. Medyo mahihirapan kang huminga. Babalik ka sa alala mo noong mga nakaraan na nag-eenjoy ka kasama siya. Makakarelate ka sa bawat kantang maririnig mo. Lahat ng bagay na may kinalaman sa kanya maalala mo.

Napansin ko ang mga kakaibang marka at amoy sa aking mga unan. Animoy mapa ng mga kayamanan, amoy na pilit mong hinahanp kung saan saan, may mga marka ng mga pulo at isla. Dito bumalik ang alaala ng aking nakaraan, mga panahon na pakiwariý koý wala na akong magagawa kundi ipikit na lang ang aking mga mata at damahin ang unti unting pagbuhos ng aking mga luha. Mga luhang dulot ng pait at sakit na nagdaan, pakiramdam na hindi maintindihang pangungulila. Mahirap, sobrang hirap. Pero kinakaya ko pa.

Salamat dahil mayroon akong ordinaryong unan. Mga unan na pwede kong iyakan kapag pakiramdam ko pagluha na lang ang tanging paraan para mailabas ko ang mga sakit na aking nararamdaman. Mga unan na handang sumalo ng aking mga laway, mabaho man o mabango. Mga unan na pwede kong yakapin sa mga panahong nangungulila ako. Mga unan na nagbibigay sa akin ng pakiramdam na may karamay ako kapag hindi ako mapakali. Mga unan na kasama kong nananaginip. Mga unan na pwede kong suntuk suntukin kapag wala akong mapaglabasan ng sama ng loob, pero hindi umaangal. Ikaw? Para kanino ba ang yong pagsisikap? Para kanino ka umaasa? Para kanino ka nangangarap? Para kanino ka nabubuhay?